The Haunting of Wanaka Library

Dit was mijn laatste week in Wanaka, het is raar om hier weg te gaan. Maar er gaan ook weer andere leuke dingen gebeuren.
Vrijdagavond 31 oktober was erg interessant.... Halloween! Nog nooit had ik daar iets aan gedaan, maar eens moet de eerste keer zijn he....

Het personeel van de bibliotheek in het dorp organiseerde een Halloween pantomime!

Met als titel dus: “The Haunting of Wanaka Library”. Het werd opgevoerd in het Lake Wanaka Centre, en was zo leuk. Pantomime volgens het Engelse begrip is een toneelstuk voor kinderen, met een aantal vaste dingetjes waar de schrijver zich aan dient te houden. Het zinnetje “Look behind you!” of “He’s behind you!” moet er regelmatig in voor komen, dat moet het publiek schreeuwen, maar natuurlijk wordt er altijd te laat achterom gekeken. Er zijn altijd een aantal welles-nietes situaties waar het publiek aan meedoet en het wordt aangemoedigd om boeoeoe te roepen naar de slechterik. Een centraal persoon is een oude dame die wordt gespeeld door een man in vrouwenkleren, en dat was in dit geval de verteller van het verhaal - Granny Smith - met een grappig dik Schots accent, een beetje a la Mrs. Doubtfire. Het verhaal ging over hoe het kwam dat de bibliotheek van Wanaka door spoken bezeten werd, en het begon met Bullock Bill die vanuit Ierland naar NZ kwam om zijn geluk te zoeken in de tijd van de goudkoorts. Er werd af en toe erg goed geacteerd, maar soms ook erg slecht :-) en de geluidseffecten gingen soms goed de mist in :-D. Bij een pantomime horen ook inside jokes - die gingen in dit geval veel over de makelaardij in Wanaka - en versprekingen, die de kinderen niet begrijpen maar de volwassenen natuurlijk wel. Bullock Bill nam bijvoorbeeld zijn bollocks, eeeh bullocks (jonge stieren) mee op zijn zoektocht naar goud. De rode draad was de bibliotheek, en de bibliotheekpas kon het gevaar (Graaf Dracula) afweren. Ofwel, de macht van de kennis was sterker dan de macht van het kwaad. Ik heb me dood gelachen, het was zo leuk om weer eens naar theater te gaan, en het was zo aandoenlijk en grappig, een superavond. In de pauze konden de verkleedde kinderen zich showen en de mooiste kregen een prijs. Erg schattig allemaal. Een ventje van een jaar of drie, verkleed als piraat, liep de hele tijd met zijn uitgestoken zwaard Graaf Dracula achterna, zo komisch!
En dan heb ik het nog niet eens gehad over hoe wij er uit zagen... We waren met z’n vieren, Angela, ik, en nog twee meisjes die hier nu werken, Sofie en Birgit. We hadden pruiken gehuurd en schmink gekocht en geprobeerd om er eng uit te zien; het resultaat mocht er zijn. Oordeel wederom zelf...

Vorig week zaterdag waren we met een groepje naar de Bullock Bar gegaan om weer eens rugby te kijken. Maar er was dat weekend een Perfect Woman Competition (jaja) aan de gang, georganiseerd door de pub, en daarom speelde er ‘s avonds direct na de rugbywedstrijd een band. We kwamen alleen maar voor een paar uurtjes rugby maar uiteindelijk hebben Sheridan, Angela en ik de hele avond gedanst, en Sheridan en ik eisten nogal veel ruimte op de dansvloer op, erg grappig. We hadden zomaar een echt leuke avond uit gehad, iets wat in Wanaka nog best moeilijk is!

Nu de winter echt helemaal voorbij is komen plotseling weer van alle kanten Nederlanders langs, echt de hele winter heb ik helemaal geen Nederlanders gezien in dit hostel en nu al een paar weken hebben we er altijd wel een paar. Ik ben met Danielle en Tim uit Utrecht naar de film geweest, “Taken” met Liam Neeson. Was heel gezellig en de film was okee. Veel actie, vechten en kloppen! Verder heeft Angela mijn haar geknipt, goed gelukt, en heb ik in het meer gezwommen. Nou ja gezwommen, het was even heen en weer het water in en uit want het was echt belachelijk koud. Het is dan ook gesmolten sneeuw. Maar dat wilde ik nog doen voor ik uit Wanaka vertrok.

Paul van de Green Toad heb ik ook nog een paar keer gezien, erg gezellige jongen. Woensdag ging ik om 6 uur ‘even’ wat drinken met hem, maar dat duurde tot een uur of 11. We kwamen wat vrienden van hem tegen en uiteindelijk zaten we na sluitingstijd lekker te eten in Indiaas restaurant Sagun met de mensen die daar werken, buren van de Green Toad.

Ian en Liz, het stel dat Wanaka Bakpaka runt, had ons drieën gisteravond uitgenodigd voor een barbecue bij hun thuis, vanwege het feit dat we alledrie binnenkort gaan vertrekken (en ik dus de dag erna). Was best gezellig, al had ik niet zo’n zin om mijn laatste avond bij hun op de bank te zitten, maar gelukkig was er weer rugby te zien en wilden Ian en Liz dat ook graag zien, wederom in de Bullock Bar. Angela, Sheridan en ik maakten het nog laat, maar gelukkig was ik vanochtend redelijk fris want de rit naar Christchurch duurt zo’n 6 uur. Afscheid nemen van Angela en Sheridan was raar, maar ik zie ze volgende week nog even met m'n ouders als we langs Wanaka komen. Ik was nog nooit zo lang (3 maanden) op één plek gebleven, en heb het zo ontzettend naar m’n zin gehad (maar dat was inmiddels wel duidelijk denk ik :-)).
Het rijden ging prima, heb mooie foto’s gemaakt van Lake Pukaki en Lake Tekapo want het was onbewolkt en zomers warm!

Nu zit ik in een mooi hostel net buiten het centrum van big town Christchurch. Er zijn hier weer stoplichten, die heeft Wanaka niet! Morgenochtend is het zover, papa en mama ophalen op het vliegveld, spannend!!!

Tot snel!

UPDATE - UPDATE - UPDATE

Jawel, ze zijn heelhuids gearriveerd in Christchurch! Het was een prachtige onbewolkte ochtend, ik reed blij en zingend naar het vliegveld. Op het observatiedek heb ik ze zien landen, er is maar een landingsbaan dus dat was niet zo lastig. We hebben inmiddels ergens in de buurt van het hostel geluncht, boodschappen gedaan en bier gekocht. Op de veranda van het hostel genoten we van een koud biertje terwijl we de bouwvakkers in de gaten hielden die hier een bovenverdieping erbij bouwen. Nu zijn de vermoeide reizigers even een dutje aan het doen, voor we de stad inlopen om van een goede maaltijd te genieten. Uit eten in een restaurant, dat is voor mij erg lang geleden, hehehe.........!