De Azie-cirkel is rond

Ondertussen ben ik weer terug in Kuala Lumpur in Maleisie, wat een modern land vergeleken bij Laos! Dit laatste stuk is weer lang geworden, dus ga er maar voor zitten...

De busreis van Sam Neua naar Phonsavan was heel interessant omdat er weer heel wat meer mensen mee gingen dan er zitplaatsen waren, en het hoogtepunt voor mij was toch wel dat er een man instapte met een soort uit de kluiten gewassen rat aan een touwtje! Het had ook wel wat van een mol, en iemand vertelde me dat het waarschijnlijk een groundhog was. Ik zou de Nederlandse naam niet weten. Niemand in de bus gunde het een blik waardig, heel normaal natuurlijk om zo'n beest in de bus mee te nemen...... maar ik hield angstvallig in de gaten waar dat beest naartoe kroop, want die man zat naast mij in het gangpad. In Phonsavan zag ik ze ook op de markt, zes beesten samen in een kooitje die van de stress opgewonden aan elkaar aan het knagen waren.

Phonsavan staat bekend om de Plain of Jars, ofwel de pottenvlakte. Er zijn meerdere vlaktes en talloze tour-aanbieders, dus een tourtje boeken was weer een eitje. Na Sam Neua was het wel weer even raar om een plaats te zien die juist heel erg op toeristen is ingesteld. We hadden een groepje van acht mensen en bezochten drie sites waar we de mysterieuze grote potten bekeken. Ze zijn minstens 2000 jaar oud en het is niet duidelijk wie ze gemaakt hebben en hoe en waarom dat gedaan is. Waarschijnlijk waren het graven of grafstenen, maar er is geen overtuigend bewijs voor. Behalve met Jars liggen deze vlaktes rond Phonsavan ook vol met UXO - Unexploded Ordnance - vanuit de tijd van de oorlog tussen de VS en Vietnam. De Plain of Jars was een strategische plek om oorlog te voeren (de VS had een basis net over de grens in Thailand) en nog altijd vallen er doden en gewonden omdat mensen hun land proberen te verbouwen en daarbij op onontplofte bommen stuiten. En de illegale metaalhandel is voor de arme Lao mensen te interessant om niet naar de bommen te gaan zoeken. Heel triest natuurlijk, maar gelukkig doet de Britse organisatie MAG (Mines Advisory Group) goed werk in dit land. Ik vond de Plain of Jars op zich heel interessant om te zien, en onderweg bezochten we ook nog een oude Russische tank en een dorpje waar ze lao lao whisky produceren.

Op de markt in Phonsavan, waar ik een keer ontbeet tussen de locals, zag ik naast de kooi met groundhogs nog meer interessant 'voedsel'... Dode eekhoorns, zelfs een stekelvarken en een das, en geroosterde vleermuisjes tussen stokjes. Ook een stuk of honderd levende padden die samen gezellig een grote teil vulden. Jammie jammie!

De volgende dag wilde ik naar Vang Vieng gaan - de meest toeristische plaats van Laos, eigenlijk bijna een soort Lloret de Mar. Twee jongens uit de Jars tour gingen dat ook doen, dus gingen we samen naar het busstation, en deze keer was de busreis vrij luxe en zonder enige interessante happenings. De jongens waren Pascal (31) uit Zwitserland en Dave (52) uit de USA, ze waren al wat langer samen aan het reizen. In Vang Vieng is het de laatste jaren enorm populair om 'tubing' te doen, wat niet meer is dan jezelf in de binnenband van een tractor de rivier af laten zakken. Maar her en der zijn er bars aan de rivier ingericht, met harde muziek en torens om van af te springen en rope swings.... het is echt een en al gekte. Ik had niet de behoefte om er aan mee te doen, wie weet wel als ik in ander gezelschap was geweest, maar ik kan mezelf in Laos gewoon niet in die stemming krijgen denk ik. Dat voelde ook zo toen we 's avonds naar het eiland gingen waar leuke bars zijn, bij eentje, de Smile Bar, was het zo'n Europees aandoende party sfeer dat ik echt raar stond te kijken. Laos is een van de armste landen ter wereld en dit past er echt helemaal niet in. Schaars geklede meisjes vooral, dat is in Laos heel ongepast. En sommigen lopen ook gewoon zo door het dorp, in bikini enzo, terwijl je van alle kanten gevraagd wordt om de Lao cultuur te respecteren. Bovendien is in VV ook nog eens heel gemakkelijk aan allerlei drugs te komen, dus we hebben diverse jonge backpackertjes gezien die totaal van de wereld waren. Maar goed, ik vond het toch wel grappig in Vang Vieng, want het voelde heel even als een relaxt vakantieoord, je kon westers eten tot je erbij neerviel en heel veel restaurants draaien eindeloos dvd's van Friends, aan mij wel besteed! De restaurants zijn er op ingericht dat je etend zit te kijken, heel apart. Ook heb ik aan de rivier liggen zonnen, in bikini, dat mocht daar wel. Maar de bewoners doen daar ook gewoon hun dingen, ze wassen groente of zichzelf, heel dubbel allemaal. Twee avonden hebben we in de Bamboo bar op het eiland gezeten, heel rustig maar wel leuke mensen ontmoet en niet gedanst maar gepraat! Je kon er een goedkope lao lao mojito verdienen door bijvoorbeeld 20 push-ups te doen (voor de dames) of hoog in een bamboeboom te klimmen. De push-ups lukten me en ook het bamboe klimmen ging wel goed, kom maar op met die mojito's!
In VV hebben we ook nog fietsen gehuurd waarmee we naar een van de vele grotten in de mooie limestone rotsen zijn gefietst, en je kon er ook zwemmen in een meertje dat ze heel optimistisch de "Blue Lagoon" hadden genoemd. Maar het was heerlijk fris water, en ik had drie weken geleden voor het laatst gezwommen. We hebben ook heel erg gelachen om een Amerikaan die er belachelijk lang over deed voordat hij met de rope swing het water in durfde te springen, wat een clown was dat. Voor de grot plus lagoon moest je 10.000 kip toegang betalen, en een groepje jochies met zaklantaarns begeleidden ons naar de grot, of we dat nou wilden of niet, en verlangden er iets voor terug toen we weer beneden waren. Het is gewoon zielig om ze dan niks te geven dus eigenlijk betaal je twee keer. Pascal gaf hun zijn rol Oreo koekjes, een grote luxe in Laos, zelfs voor ons toeristen!

Ik schrok me een avond rot in mijn kamer toen ik opeens een groot ding op de muur ontdekte, het was een gecko - ter grootte van mijn hand - die de hele tijd onbeweeglijk bleef zitten. Toen Dave terug kwam heeft hij hem weg gejaagd, hij liever dan ik.

Op 27 januari nam ik de bus naar de hoofdstad Vientiane, en bij het gezamelijke ontbijt bleek dat Dave en Pascal ook uit VV gingen vertrekken. Ze wilden waarschijnlijk zeker weten dat ik het land zou verlaten... Met z'n drieën namen we de bus, we gingen weer voor de goedkoopste optie want dan zie je de meest interessante dingen. Deze keer echter niet; de bus zat propvol en 80% was toerist! De bus was ouder dan oud, en er gebeurde verder niets opzienbarends. De hulp van de chauffeur liet veel mensen opstaan om het kussen van de bank een beetje op te schuiven, zodat er een extra zitplaats gecreëerd werd. Jaja, zo doen we dat! Dat werd Pascal en mij gelukkig bespaard. En Dave kocht door het raam heen geroosterde vleermuisjes, ik heb er een tijdje aan gepulkt maar kon er nauwelijks iets eetbaars aan ontdekken.

In Vientiane was het een beetje moeilijk om een redelijk geprijsd guesthouse te vinden vanwege Chinese New Year, veel was zowiezo vol. Uiteindelijk vonden we iets waar ze nog drie kamers hadden en voor twee keer zoveel als we gewend waren te betalen. Maar goed, voor 8 euro is dat nog steeds goedkoper dan een bed in een dorm in NZ...

De eerste avond hebben we in een Frans restaurant gegeten, met een karaf rode huiswijn, jawel. Mijn eerste en enige wijntjes in Azië! Ik had er een hele dag en ik begon met een bezoek aan het Lao National Museum; er moet nog veel aan verbeterd worden maar er was een heel mooi stuk over de VOC koopman Gerrit van Wuysthoff die in 1641 een bezoek aan de koning van Laos bracht. Maar dat was dan ook door Nederlanders in elkaar gezet.

Daarna ging ik baantjes zwemmen! Vientiane heeft een zwembad naast het Nationaal Stadion en ik had het voor me alleen. Het water was wel raar, voelde heel droog aan in mijn mond en smaakte - oeps - zurig en er zat geen chloor in. Dus ik bleef er niet lang in maar het was wel even lekker. Voor de rest heb ik de markt en wat tempels bekeken en met een boek erbij een biertje gedronken aan de Mekong terwijl de zon onder ging. Niet verkeerd. Voor het eten had ik weer afgesproken met Dave en Pascal, maar zij wilden eerst naar een voorstelling in de National Culture Hall waar we de aankondiging al van gezien hadden. Dat was natuurlijk wel leuk, wat er ook vertoond zou worden. Het bleek een Japans folk concert te zijn van het damesduo "Anmitsu", dat in Laos was ter gelegenheid van het "Mekong - Japan Exchange Year 2009". Tsja... laat ik zeggen dat ik hun cd's niet zo nodig hoef te hebben. De instrumenten (de shamisen, een gitaarvormig iets) hadden een klank die door merg en been ging, en toen een van de twee dames erbij ging zingen kneep ik onwillekeurig mijn ogen dicht, oei! Misschien zal ik eens proberen om mijn filmpje hier op te zetten. Het was wel leuk toen er Lao muzikanten op traditionele instrumenten gingen spelen (xylofoons, een trom en een soort blaasinstrument dat op een panfluit leek) en de Lao zangeres was een stuk plezieriger om naar te luisteren. Beide landen deden ook een nummer samen. En het is natuurlijk heel erg goed dat er zo'n uitwisseling georganiseerd wordt.

Vanochtend ontbeten we weer met z'n drieën en daarna nam ik afscheid van Dave en Pascal en ging ik met een tuk-tuk naar het vliegveld. Het waren leuke gasten om een week mee door te brengen, goede en leuke gesprekken gehad. De vlucht naar Kuala Lumpur ging prima en nu zit ik weer in het guesthouse in KL waar ik begonnen was, met gratis wireless internet, yeah! Dat is een tijdje geleden!

Maleisië is echt heel modern als je net uit Laos vandaan komt. Ze hebben hier driebaans snelwegen (in Laos ben je al blij als de weg niet al te veel gaten heeft en breed is hij nooit), ze hebben een modern metrosysteem rond KL, er zijn weer allerlei westerse producten te koop (zelfs een rol Mentos in Vang Vieng was een luxe), en de mensen spreken hier weer engels zodat je een gesprek kunt voeren. Ik dacht eerst dat men hier slecht engels spreekt, maar slecht is veel en veel meer dan heel af en toe hooguit een paar woordjes in Laos! Dit zijn maar enkele verschillen, maar wat ook verschilt is de temperatuur want hier is het weer vochtig en heet, in plaats van alleen maar heet in Laos. En hier zal je het 's avonds nooit koud krijgen en in noord Laos absoluut wel.

Deze laatste dagen ga ik gebruiken om veel te internetten (o.a. foto's bij laatste logs plaatsen, dus blijf kijken) en om de laatste leuke dingetjes te kopen. Ik ben al een paar nep Puma's rijker, haha.

Morgen zet ik er foto's op!

X Anke