Wat een dag!

Op SKY beginnen ze 10 minuten voor de aftrap met het uitzenden van elke EK-wedstrijd, dus om 6.35 uur zat ik klaarwakker voor de tv. Ik hoef geen minuut van het EK te missen, want het wordt allemaal uitgezonden op SKY SPORT 3. Wat heb ik genoten van de wedstrijd van Oranje! Zoals iedereen natuurlijk die het Nederlands team een warm hart toedraagt! De manier waarop ze speelden, met drie doelpunten én tegen Italië, het was echt geweldig. Omdat Debbie en Clive weg zijn zorg ik voor het ontbijt voor de kinderen, en precies toen Tyler de keuken in kwam lopen scoorde Van Nistelrooij. Dus ik was erg blij, en legde hem uit wat het voor wedstrijd is en dat de Soccer European Championships een heel belangrijk evenement is in Europa, net zo belangrijk als de Rugby World Cup voor Nieuw Zeeland. Oja, dan had hij wel een beetje een idee. Even later liep ik ergens anders in het huis (waarschijnlijk vanwege Mikayla die haar rekenboek niet kon vinden) toen Tyler riep: “Anke, your country scored again” Oe oe oe, snel terug naar de tv, oh wat gaaf, en wat een beauty van Sneijder! Mijn dag was nog maar net begonnen, maar al helemaal goed. De goal van van Bronckhorst maakte het helemaal af, ik was zo blij. Raar om het in m’n eentje in de vroege morgen aan de andere kant van de wereld mee te maken, maar natuurlijk heel gaaf dat ik het kon zien en ik was er niet minder blij om. Al zou ik nu best graag een kijkje nemen in Nederland, ik hou altijd wel van die Oranjegekte.

Niet veel later reed ik naar het vliegveld, want om 11.45 uur vertrok mijn vlucht naar Palmerston North voor het sollicitatiegesprek bij Sport Manawatu. Ik was natuurlijk ruim op tijd op het vliegveld, nam mijn presentatie nog eens door en zag ondertussen op het 11 uur nieuws de doelpunten van Oranje nog eens langskomen. Echt super, elke dag worden in het nieuws even kort de EK wedstrijden van die dag (ochtend) doorgenomen.

Nu dan het job interview... dat ging eigenlijk erg goed! Het was een panel van drie mensen, erg aardige mensen, ze begonnen gelukkig informeel, maar al snel mocht ik mijn presentatie gaan geven. Het ging gelukkig erg goed (5 minuten is ook wel goed te doen) en ze vonden het uitstekend! Ik had het idee dat het gesprek verder ook wel goed ging. Ik merkte dat ik goed geconcentreerd was, het Engels gaf nagenoeg geen problemen en het lukte me echt wel om mezelf te laten zien.
Binnen ongeveer tien dagen willen ze het rond hebben, en het zou kunnen dat ik binnenkort wordt uitgenodigd om langs te komen voor een tweede gesprek. Dat zal dan wat informeler zijn, ik zou dan bijvoorbeeld kennismaken met wat (wellicht) toekomstige collega’s, om te zien hoe ik in het team pas.

Nu zit ik op het vliegveld van Palmie (zoals de locals het noemen), heb lekker mijn laptopje mee en zit daar nu op te tiepen. Ik voel me wel een hele Piet, vliegen voor een sollicitatiegesprek dat ook nog erg lekker ging en nu dus interessant zitten doen met mijn strakke mini laptop.

Zo, weer ‘thuis‘. Debbie en Clive kwamen ongeveer tegelijk met mij aan op Auckland Airport vanuit Wellington, dat wisten we van te voren dus ze konden mooi met mij mee terug naar huis rijden. Nu breekt er een relatieve rust aan voor mij; ze gaan nog maar een keer weg, een nacht, en voor de rest zijn ze thuis om alles in te pakken voor de verhuizing naar Wellington op 21 juni. Op 21 juni zal ik dus ook verhuizen naar mijn nieuwe plekje, en dan maar afwachten wat het wordt in Palmerston North.

Tot binnenkort waarschijnlijk :-)

X