Vooruitgang

Nog maar 2 weken, eigenlijk 12 dagen, dan ben ik hier weg. En daar kijk ik erg naar uit zeg. Poe, het begint gewoon echt vervelend te worden, dit werk. Al zijn Debbie en Clive de laatste twee weken zo’n beetje amper hier, en dat is wel zwaarder omdat dan alles op mij neer komt, maar het is ook een stuk minder druk.
Via Ailsa en Roy (de vader van Debbie en zijn vrouw) heb ik Jeanette leren kennen, een heel aardige vrouw die in Papakura woont, waar ook mijn voetbalclub is. Zij en haar man hebben een zelfstandige woonruimte boven hun garage die vrij staat, en ze vindt het heel erg leuk als ik daar intrek over twee weken! Nou, ik ook! Ik ben er vrijdag gaan kijken met Ailsa en het was gewoon het einde. Zeker vergeleken met het huis waar ik nu ben. Op de foto’s in het vorige stuk kun je zien dat dit huis heel strak is en zonder veel kleur, heel luxe maar niet echt gezellig. De 1-kamerwoning bij Jeanette is juist erg knus en gezellig en ze heeft veel groen om haar huis heen. Ook heb ik er meer privacy en iets leukere, gezelligere ‘landlords’. Dus ik verheug me daar enorm op, het is een prima basis om verder te solliciteren tot ik een baan heb en weet waar ik dan naartoe ga verhuizen.

Van de week ben ik naar de Hunua Falls gereden, in een Regional Park hier dichtbij. Het was leuk om weer eens iets te gaan bekijken, en het was een mooie waterval (zie foto's).
Het was mooi weer maar toch wel fris, met mijn zwarte trui had ik net geen jas nodig. Het is hier echt herfst, bladeren overal en koude nachten vaak.

Voetballen is nog steeds erg leuk, al hebben we sinds die 0-1 waarin ik het doelpunt scoorde, niet meer gescoord. Vorige week 0-1 verloren en vandaag 0-6.… Maar dat schijnt normal te zijn tegen de tegenstander van vandaag, Tuakau. Ze waren ook wel goed ja. Nou ja, ik heb in drie weken dus het enige doelpunt gemaakt. Ik merk dat ik mijn conditie begin terug te krijgen, want ik heb vandaag 2 x 40 minuten lang geen noemenswaardige problemen gehad. En bij deze sport kun je niet even een minuutje uithijgen in het veld - zoals bij korfbal -, tenminste niet in mijn positie van links/rechtshalf. Maar rennen doe ik graag, en het gaat goed! Na de wedstrijd worden altijd de boetes uitgedeeld, niemand ontkomt eraan. Grappig, maar jammer dat het altijd zeker wel een uurtje duurt voordat iedereen behandeld is.

Op het gebied van solliciteren is er een succesje geboekt: ik mag a.s. dinsdag naar Palmerston North vliegen om op gesprek te gaan voor de functie van “Active Schools Facilitator” bij Sport Manawatu. Het bedrijf is ongeveer net zoiets als Sportservice Zaanstad, en de taken komen ook aardig overeen met wat ik daar deed. Palmerston North ligt ook op het noordeiland, een uur vliegen ten zuiden van Auckland. Het bedrijf betaalt mijn vluchten en ik moet een presentatie van 5 minuten houden… alsof ik tegen mensen van een basisschool praat en moet uitleggen wat het project voor hun school kan betekenen. Oei oei oei. Dit ga ik goed voorbereiden en het gaat me vast wel lukken om goed voor de dag te komen.

Clive en Debbie zijn weer de hort op, vrijdag zijn ze naar Wellington gevlogen voor wat voorbereiding i.v.m. hun verhuizing daar naartoe over twee weken, en ze komen dinsdag ongeveer tegelijk met mij terug, 6 uur ‘s avonds. Voor de kinderen regelen ze opvang voor een paar uur - gelukkig wilden ze daaraan meewerken.
Het was erg relaxed dat de kinderen weer uit logeren waren dit weekend, Tyler weer bij zijn vriendje Jamie en Mikayla weer bij oma. Vanaf vrijdagmiddag tot zondagmiddag was ik dus lekker op mezelf, heerlijk.

Volgende week zaterdag ga ik naar de All Blacks! Het NZ rugbyteam speelt een wedstrijd tegen Engeland, hier in Auckland. Ik weet niet in het teken waarvan die wedstrijd staat, maar in ieder geval speelden ze gisteravond in Wellington tegen Ierland. Ik zal eens proberen een filmpje van de Haka te maken en dat hier op zetten........

Ik heb vanavond spaghetti gekookt met een rooie saus uit een potje en gehakt en wat groente, dat maak ik af en toe (geen champignons want daar houdt niemand hier van). Vandaag vroeg Mikayla of ze in plaats daarvan spaghetti uit blik mocht, een vies papperig goedje in tomatensaus dat je opwarmt in de magnetron. Dat is nog eens een compliment voor mijn kookkunsten! :-S

Groetjes uit Takanini!
Anke