Laatste dagen NZ en de reis naar Kuala Lumpur

Er staan nu foto's bij het vorige verhaal!

Daags na de terugvlucht van papa en mama zat ik niet stil. De volgende morgen ging ik mijn overschot aan boeken verkopen aan de tweedehands boekwinkel in Papakura en de Nederlandse (die hij niet wilde hebben) legde ik neer bij de Dutch Shop. Daar nog snel even zoethout en muizen en kikkers gekocht. Sinterklaas maak ik redelijk bewust mee hier, niet in de laatste plaats omdat papa en mama een kadootje in m'n schoen (lees slipper) hadden gestopt de laatste nacht! Een boek, Sonny Boy, prachtig en inmiddels alweer bijna uit. Nog bedankt Sint en Piet! Ook pepernoten en chocolade bankbiljetten werden mijn kant op gegooid toen we alle bagage aan het uitzoeken waren, jum jum!
In Orewa, een half uur boven Auckland, had ik met Paul afgesproken. Het was een vrolijk weerzien, supergaaf en we fabriceerden op zijn picnictafel een lunch die we op het strand opaten. Daarna begonnen we aan de grote reis noordwaarts, beiden in onze eigen auto. Pauls auto kan net 90 km/uur comfortabel aan dus ik reed ook die snelheid, was erg leuk om elkaar steeds in het vizier te houden. Bij Whangarei Falls stopten we; ik was blij dat ik die watervallen op de valreep nog gezien heb want ze waren erg mooi en groot. Met pa en ma wilden we er ook heen maar loeiende politiesirenes versperden toen de weg. Paul ging even een dutje doen in zijn auto omdat hij dat hard nodig had en ik begon toen in Sonny Boy. Onze tweede en laatste stop was in Kaitaia waar we in de supermarkt Pak 'n Save boodschappen deden voor drie dagen in de schuur van Ross.
Het was gelukkig heerlijk weer deze laatste dagen, waardoor we lekker naar Rarawa Beach konden om te surfen en te zonnen. Helaas ging alleen ik het water in want voor Tall Paul was het surf board van Ross wel heel klein en zonder wetsuit is het voor hem niet echt uit te houden. Maar het was een lekker middagje op dit altijd weer schitterende, nagenoeg verlaten strand. Op de terugweg reden we naar Henderson Bay waar we tussen de rotsen het leven van de mini heremietkreeftjes gadesloegen.

Ross kwam op 3 december langs, hij ging ons mee uit vissen nemen 's avonds! Jippie ajee, waren we daar even blij mee! Overdag deden wij een was in de net door Paul en Ross geinstalleerde wasmachine en we reden naar Kaitaia om wat dingen te regelen. Ik heb wederom een belachelijk groot pakket naar huis gestuurd met onmisbare (...) dingen, 12 kilo zwaar, en ik heb de registratie van mijn auto met 6 maanden verlengd bij het postkantoor, dat verkoopt wat prettiger.

We aten vroeg, met z'n drieen, en rond 6 uur zaten we op het water met de hengels uit. Ik vond het zo leuk met Paul en Ross, twee supermannen als ik het zo mag zeggen :-), samen nog even lekker varen en vis vangen. Hoewel, ik ving er maar eentje en Paul geen, en dat moest Paul steeds horen van Ross: "She's caught a fish and you haaaaven't..." op de 'melodie' van "naa naa na naa naaaa"... hihihi. Ross had recht van spreken want hij ving er zelf wel wat meer. Maar Paul was erg goed in het acheruit rijden van de truck met de trailer, toen we weer aan wal waren!

's Avonds zeiden Ross en ik gedag, tot ooit my friend!

Donderdag 4 december, de dag van vertrek uit NZ. Maar eerst het vertrek uit Houhora, rond 12 uur waren we pas ingepakt en was alles ontrent mijn auto ook geregeld, inclusief duidelijke "4 SALE" bordjes achter de ruiten. Nu reden we lekker samen! Veel wegwerkzaamheden het eerste stuk. Daarbij staan meestal twee mensen met een STOP danwel GO bord te draaien (een leuke Maori vent vertelde pa en ma en mij een keer dat ze dat de lollypop noemen (har har)). Aan de zoveelste persoon met de lollypop in handen gaf ik een biljetje van 200 euro.
De chocolade versie wel te verstaan! HAHAHA. Het was een lieve vrouw die heel lief thank you zei.
In Kawakawa stopten we bij de Hundertwasser toilets, waar pa en ma en ik trouwens ook gestopt waren (had ik dat vermeld?). Mooie gekke openbare toiletten gemaakt door een maffe Oostenrijkse kunstenaar, in 2000 overleden.
In Waipu Cove wilden we samen surfen, want daar wist ik zeker dat je er boards kunt huren. Jammer maar helaas, er waren geen golven, dus gingen we in het gras en de zon zitten en aten we wat. Het laatste stuk nam nog eens bijna drie uur in beslag dus we vertrokken weer omstreeks half 6. Mijn vlucht naar Shanghai ging om 23.45 uur.
In Orewa gingen we nog maar eens naar het toilet (die talloze en schone openbare toiletten in NZ zijn trouwens wel even het vermelden waard! Nietwaar mam?!) en toen dan echt het laatste stuk! Bij de drop off zone was het lekker rustig zodat we nog even de tijd konden nemen voor een biertje en chocola bij de auto. Cheers bro! Chur Br! Paul bood heel lief aan om te blijven staan totdat ik zeker wist dat alles goed was met mijn vlucht, dus dat ging ik even checken en toen kon ik hem komen vertellen dat het allemaal prima op schema lag, en namen we echt afscheid. Jammer om zo'n lieve stoere jongen pas op het laatst beter te leren kennen. Maar op zich is het wel goed zo, we zien elkaar wel weer eens!

Dan de vluchten. Ik vloog eerst naar Shanghai en had daar negen uur te besteden tot mijn vlucht naar Kuala Lumpur ging. De oplettende lezer zal misschien opmerken dat deze route niet bepaald een rechte lijn op de wereldkaart oplevert, maar dat komt doordat ik pas later bedacht had dat ik door zuidoost Azie wilde gaan reizen.
Het was een lange reis, maar ik heb me goed vermaakt op Shanghai Airport al die negen uren.
Bij de paspoortcontrole moesten alle niet-Chinezen in een nieuwe rij, er zaten toevallig veel Nederlanders tussen en voor iedereen gold dat we gewoon in transit waren maar dat ging blijkbaar niet zomaar. Je mag China niet in zonder geldig visum dus wilden ze zeker weten dat iedereen direct weer Shanghai uit vloog. Mijn e-ticket uitgeprint op twee A4tjes werd niet meteen voor vol aangezien. We keken elkaar wat lacherig aan, en al snel kregen we ons paspoort terug met stempels. Ik had alle tijd dus vond het wel geinig maar anderen hadden maar twee uur en vonden het minder geinig. Wel raar op zich dat je dus toch gewoon zonder visum kan verdwijnen in China daarna, maar aangezien ze weten dat je een volgende vlucht hebt achten ze die kans waarschijnlijk klein. Ik heb een beetje rond gekeken en toen een retourtje gekocht voor de supersnelle trein die je in 8 minuten naar de stad brengt, hij gaat twee minuten lang 430 km per uur! Als je dan weer terug bent op 200 per uur lijkt dat een hele normale snelheid. Heb even rondgekeken bij het station daar en toen ben ik snel weer terug gegaan. Brrrrr, het was 5 graden buiten, het is winter in China! Voor 80 Yen (10 euro) vond ik dit wel een leuke attractie!
De vlucht naar Kuala Lumpur (KL) ging ook prima, kwam daar om 22.00 uur plaatselijke tijd aan en had geen zin meer om nu nog naar de stad te gaan. Heb een budget airport hotel gevonden met gratis transfer en hele aardige uitbaters. Goede nacht gehad in een kamer met airco, ontbijt en gratis internet, en vanochtend brachten ze me naar het station waar de snelle trein van het vliegveld naar de stad gaat. KL international airport (KLIA) ligt 73 km van de stad maar de trein doet dat in een half uurtje.
Ik had een goed klinkend hostel uitgezocht en inderdaad voel ik me hier gelijk op mijn gemak. De inrichting is een mix van stijlen, kleuren en schilderijen en overal blazen ventilators. Erg fijn!
Ik voel me gelijk ook al relaxed omdat alles hier zo goedkoop is, een flesje water is 1 ringgit (20 eurocent), mijn kamer kost 2,50 euro per nacht en het internet 60 cent per uur, maar wireless kost niks in dit hostel dus ik zit al uren allerlei dingen te updaten (zoals m'n weblog!). En zo kwam ik er achter dat het vandaag zondag is, niet zaterdag... Hmmm, msn'en met Mariel en Johan was erg verhelderend! Ik heb vandaag veel rond gelopen, over een grote markt, langs de Petronas Twin Towers en een modern winkelcentrum en de Nationale Moskee. Vind je het gek dat die voor (niet-Islamitische) toeristen gesloten is, op ZONDAG!

's Avonds op 6 december maakte ik mijn Sinterklaas kado open en las ik mijn gedicht... Met lootjestrekken.nl hadden we ook dit jaar gewoon lootjes getrokken met pa, ma, Nienke en Anita. Een ingenieus plan dat in Nederland ontstaan was bestond eruit dat er in de koffers van Sint-pa en Piet-ma een kado + gedicht mee ging naar mij toe, en dat ik op 30 november een kado + gedicht mee gaf aan diezelfde Sint en Piet. Inmiddels is het in NL gevierd, de foto's en gedichten heb ik per mail al binnen om nog na te genieten! Ik vond het erg geslaagd zo, maar volgend jaar gewoon weer in Nederland hoor!

Ik heb best zin in deze twee laatste maanden, al vind ik dat plakkerige weer maar zo zo. Dinsdag ga ik verder denk ik, naar de stad Melaka in het zuiden. Daar is nog wat Nederlandse historie te bewonderen. Voordat de uitslag van de verkiezingen bekend is kom ik niet in Thailand (braaf he mam?) dus misschien ben ik ook nog wel met Kerst en oud en nieuw in Maleisie...

En sms'en kan nu ook weer, ik heb een Maleisisch pre-paid nummer nu en dat vermeld ik in mijn volgende blog!

See you laturrrr
X Anke