Van noord naar zuid

Deze keer komt mijn bericht vanuit Geraldine, halverwege het zuidereiland!

De avond voor ik uit Papakura vertrok had Jeanette gevraagd of ik mee wilde eten met haar en Allan. Was erg gezellig en lekker.

Te Kuiti was de eerste bestemming op donderdag 17 juli, iets van 3 uur rijden van Auckland. Het hostel dat ik geboekt had was een losstaand gebouw op het land van een boer, 3 kilometer buiten het dorp. Vanaf het hoog gelegen weiland had je mooi uitzicht op het dorp. Toen ik belde werd er gezegd dat alle bedden in de “share-rooms” (tot 4 bedden in een kamer) allemaal bezet waren, maar ik kon een double en-suite krijgen voor de single prijs van $30. Dat was wel relaxed op zich, na alle privacy die ik tot nu toe gewend was. Farmer Don stelde zich aan me voor toen ik aan kwam rijden, en vertelde dat er 10 mannen in de share rooms zitten die in de omgeving bomen kappen. Daarom waren ze dus bezet. ‘s Avonds kwamen ze terug van het werk, het waren gezellige jongens. Leuk om geen reizigers, maar Kiwi’s te ontmoeten in een hostel! Ze wilden ‘s avonds naar een pub in het dorpje Waitomo Caves (15 km rijden) en ze vroegen of ik meeging. Matti, een Duitse backpacker ging ook mee en een van de gasten was de sober driver, zowiezo waren het echt aardige jongens en ik had erg veel zin in iets sociaals na maanden elke avond thuis zitten! We hadden een gezellige avond in Curly’s Bar, met drinkspelletjes en veel poolen. De jongens moesten vroeg werken dus we gingen niet zo heel erg laat terug. En ik moest ook om 8.15 de deur uit... Dat viel toch niet mee! In Waitomo Caves draait alles om de grotten en de toeristen die dat komen bekijken. Je kan er abseilen, caving doen en Black Water Raften; dat is niet zo spectaculair als White Water Raften maar het was wel heel mooi en speciaal. Door de grotten stroomt een rivier, soms met stroomversnellingen en een watervalletje hier en daar. Met een dik wetsuit aan en een mijnwerkershelm op en gewapend met een binnenband werkten we onze weg door de grot, meestal met de binnenband onder onze kont, langzaam drijvend en kijkend naar de glow worms aan het plafond. Het was net hele fijne blauwe kerstverlichting, heel mooi. Op een gegeven moment waren we 65 meter onder de grond. Ik vond het wel een magische ervaring. Het eindigde in de openlucht in een stukje bush. Bij het gebouw terug gekomen konden we heet douchen en soep met bagels eten, heel erg lekker. De kou was toch wel in mijn botten gaan zitten, in het hostel terug ben ik weer in bed gaan liggen voor de rest van de middag en ik kreeg het maar moeilijk warm! Ik heb foto's van deze happening maar die staan op cd dus als ik een computer met discdrive tegenkom (heeft mijn laptopje niet) zet ik ze er op.

Zaterdag 19 juli
De volgende dag regende het heel veel, in het hele land trouwens. Ik reed naar Wanganui, ongeveer 250 km verder naar het zuiden. Wanganui is een redelijk oud stadje, heel mooi en gezellig doet het aan. Zelfs in de winter dus, met allemaal kale bomen. De Wanganui River is erg breed en stroomt hier de zee in. Ik ben er twee nachten gebleven en heb zondag door het plaatsje gelopen. Het is overal echt zo rustig nu, ook in het hostel. Aan de andere kant van de rivier ligt Durie Hill, waar je met een lift naartoe kan. Eerst 200 meter door een smalle tunnel, dan kom je middenin de heuvel aan bij de lift en die brengt je voor 1 dollar in 1 minuut naar boven. Daar staat Durie Hill Tower, een toren die gebouwd is ter nagedachtenis van de gevallen soldaten in de 1e Wereldoorlog. Je kan naar de top lopen met een wenteltrap, het uitzicht was erg mooi. Niet veel later begon het weer te regenen en dat bleef zo de rest van de dag. Maar het hostel is knus, ik heb pannenkoeken gebakken en er werkt hier een gezellig Duits meisje.

In deze plaats had ik trouwens ook een sollicitatie lopen, maar ik heb er nog niks van gehoord. Nou is dat ook niet meer van belang, want,... eeeehh... ik ga niet langer door met werk zoeken in Nieuw Zeeland! Het leefde al een hele tijd niet meer echt bij me, ik stond er niet meer achter want ik heb me in de afgelopen maanden gerealiseerd dat er toch veel dingen in Nederland zijn die ik belangrijker vind dan de rust, de ruimte en de relaxte leefstijl hier. Ook al dacht ik jaren dat ik liever in NZ zou willen wonen; pas nu ik hier werkelijk ben met het idee om niet meer terug te komen, blijken veel dingen in NL toch te belangrijk te zijn om achter te laten. Voorheen wist ik altijd dat ik ooit eens terug ging, na 5 of 6 of 9 maanden en dan beleef je die dingen toch anders. Vanaf nu is het plan om ‘gewoon’ te gaan reizen, ik wil graag snowboarden en op boerderijen werken op het zuidereiland. De maand november komen mijn ouders op vakantie en gaan we het hele land door reizen, daar kijk ik erg naar uit! En begin december, als mijn visum afloopt, ga ik eerst nog twee maanden door Azië reizen voor ik in februari naar huis kom. Spannend.....

Maandag 21 juli
Okee, verder met de tocht naar het zuideiland. Maandag reed ik naar Plimmerton, een dorpje net voor de hoofdstad Wellington, waar ik de volgende morgen de veerboot naar het zuidereiland nam. Het was niet bepaald mooi weer tijdens de oversteek, geen weer om het dek op te gaan helaas. Het was best wel misselijkmakend schommelen eigenlijk, tijdens het stukje op open zee. Maar 2 dagen later was het zo slecht dat de hele dag geen veerboten gingen, dus ik vind het achteraf al lang best. De boot kwam om 12 uur ‘s middags in Picton aan en vandaar reed ik in een half uur naar Blenheim en mijn hostel. De omgeving van Blenheim, Marlborough, is erg bekend om de wijngaarden maar verder is er niet veel te beleven. Maar Jon woont hier nu, een Amerikaanse jongen die ik ken uit de tijd dat we in Gisborne (noordeiland) werkten drie jaar geleden. We gingen wat drinken, praatten over de goeie tijden en mensen in Gizzy, ’t was erg leuk om iemand uit die tijd weer terug te zien. Via Facebook elkaar terug gevonden!
Ook heb ik hier de data op mijn jaarticket veranderd zodat ik nu op de terugweg nog 2 maanden door Azië kan (moet) reizen.

Donderdag 24 juli
Deze dag reed ik verder naar Hanmer Springs. De rit begon met een beetje zon, maar al gauw ging het regenen en reed ik pal langs de oostkust naar Kaikoura in grote regenbuien en windvlagen. 80 km/uur was nog prettig rijden, 100 was niet veilig meer. Maar weer had ik geluk, want zaterdag was het weer zo slecht dat er rotzooi uit de zee op de weg terecht kwam. Het tweede stuk ging inland over een B-weg, en ongeveer 70 km voor Hanmer ging de regen over in sneeuw! Het was niet erg hoog, maximaal 1500 meter, maar ik reed toch zeker een kilometer of 10 door een wit berglandschap met vers besneeuwde wegen. Gelukkig ging het prima zolang ik 50 km/uur bleef rijden. Wel een vreemd idee, in Wanganui liep ik zondag nog in de zon zonder jas, en nu ben ik echt in de winter beland.
Hanmer Springs is een klein dorpje met besneeuwde bergen rondom en een eigen skigebiedje vlakbij, en vooral populair vanwege de geothermische baden. Daar ben ik samen met Helen heen geweest, een Engels meisje dat ik in het hostel leerde kennen. Het is een erg mooi complex met verschillende baden, variërend in temperatuur van 28 tot 41 graden. Die laatste zijn de sulphurbaden, waarin mijn zilveren ring zwart kleurde :-(. Het was prachtig met de besneeuwde bergen op de achtergrond, en we vonden dat je dit juist in de winter moet doen want met een warme zon erbij is het gewoon veel te heet in de baden. Het sneeuwde zelfs even, dat was helemaal mooi. Daarna hebben we bij een bakkertje wat lekkere dingen gegeten en toen een wandeling gemaakt naar een heuvel waar je een mooi uitzicht op het dorp zou moeten hebben. De wolken lagen alleen nog steeds zo laag dat we bijna niks meer zagen! We waren op 549 meter boven zeeniveau en we zaten in de wolken.

Zaterdag 26 juli
Vandaag ben ik doorgereden naar een ander klein plaatsje, Geraldine, niets bijzonders maar na een halve dag rijden vind ik het wel weer mooi geweest. En ze hebben hier gelukkig erg snel wireless in een cafeetje. Hierna is de bestemming Wanaka. Voor die rit heb ik misschien sneeuwkettingen nodig, op de Lindis bergpas. Nog even uitzoeken hoe dat allemaal werkt... In Wanaka wil ik snowboardlessen gaan nemen en een tijdje blijven hangen om te snowboarden. Heb vandaag al een skibroek gekocht in de uitverkoop in Christchurch, hehe. Hij is lekker fel rood. Het is een raar idee dat ik voorlopig echt midden in de winter zit. Vandaag is het rustig qua weer, nog wel bewolkt, maar in het noorden van het noordeiland woedt op dit moment een storm, een weersysteem dat ze in geen 10 jaar hebben gehad. Vanavond zullen we het zien op het nieuws.
Dat ik nu weer onderweg ben en overal mensen ontmoet doet me echt goed, het is gewoon fijn. En ik heb nog even de tijd... Dit zal toch waarschijnlijk wel echt de laatste lange reis zijn die ik voorlopig maak en in december zal ik NZ voor lange tijd verlaten. Want zeg nooit nooit! In mijn volgende bericht hoop ik te kunnen zeggen dat ik mijn plekje in Wanaka gevonden heb en dat ik actiefoto’s kan laten zien!

XXX