Life in Papakura

Eerst wil ik even iedereen bedanken die reacties plaatst, ik kijk altijd weer erg uit naar een (omhoog gaand) cijfertje achter de titel van mijn laatste stukje.

De afgelopen twee weken waren erg rustig, wat een verschil met de tijd daarvoor!
Ik geniet van de rust na acht weken werken bij dat vermoeiende gezin, en ik vind het ook erg fijn om weer eens mijn eigen huishoudentje te runnen.
Het is de laatste tijd vaak slecht weer geweest, en als het hier regent en waait lijkt het net of je in een tent zit. Dat heeft dus wel wat. Na de voetbalwedstrijd waarin ik me blesseerde aan mijn kuit ben ik naar een fysiotherapie-praktijk in het dorp gegaan, aangeraden door Jeanette. Haar dochter Kimberley, die een top lange-afstandsloopster is, ging daar vroeger ook altijd naartoe voordat ze in de Verenigde Staten ging wonen. Kimberley Smith gaat zelfs naar de Olympische Spelen en gaat daar voor NZ de 10 km lopen!
ACC is een instantie die voor iedereen in Nieuw Zeeland dokters- en fysiotherapiekosten vergoed, als het een ongeluk was of een blessure. Dat geldt echt voor iedereen, dus ook voor reizigers zoals mij. Erg handig, ik heb nu al vijf afspraken gehad, mijn kuit wordt goed behandeld en ik doe oefeningen in de ’gym’ daar. Alleen zijn door de regen de afgelopen twee trainingen en wedstrijd niet doorgegaan, dus ik kon afgelopen donderdag niet testen hoe goed het al ging. Morgen (zondag) speel ik ook nog maar niet, maar ik ga wel kijken. We moeten uit tegen Papatoetoe AFC (jaja), hier niet ver vandaan.

Op zich heb ik hier dus niet veel anders te doen, vooral niet als het weer zo slecht is. De meeste musea en andere bezienswaardigheden in Auckland heb ik al eens gezien. Maar afgelopen maandag, toen het wel een prachtige dag was, heb ik een road trip van een halve dag gemaakt. Vanuit Papakura ben ik in oostelijke richting naar de Firth of Thames gereden, het stuk water dat tussen Auckland en het schiereiland Coromandel in ligt. Ik reed verder naar het zuiden, de hele tijd langs dat water dat prachtig ijsblauw was met die mooie blauwe lucht. Halverwege reed ik langs de ingang van Waharau Regional Park, waar ik een wandeling van anderhalf uur heb gemaakt. Het waren vooral smalle paadjes tussen bomen door, op en neer, en door de vele regen van de afgelopen dagen waren ze nogal glibberig. Goed uitkijken dus met mijn zere beentje. Op een aantal punten had je een mooi uitzicht over het landschap en de Firth of Thames in de verte. Het was een lekkere wandeling en een goed uitgevallen test voor mijn been. Toen ik terug was bij het begin raapte ik mijn glazen flesje V weer op dat ik in de struiken had verstopt (het park heeft een “no rubbish bins beleid”) en daar liep ik als een soort Pippi Langkous een stoomboot op na te doen. Er was toch niemand anders, behalve de schapen in de wei! In de tijd dat ik daar was heb ik geen enkel ander mens gezien en ook mijn auto stond er nog net zo eenzaam bij als toen ik begon.
Bij Miranda - zo’n klein plaatsje dat ik twijfelde of ik er wel geweest was, geen plaatsnaambordje gezien - ging ik het binnenland weer in om via boerenland en daarna State Highway 1 en 2 weer naar Papakura te rijden.

De eerste keer dat het weer echt mooi weer is ga ik weer eens zo’n tochtje maken, ik heb de route al bedacht. West Auckland wordt het dan. En Auckland Zoo moet ik nog zien, dat schijnt wel de moeite waard te zijn.

Gisteren nodigde Jeanette me uit om mee te eten, want Roy en Ailsa (vader van Debbie en zijn vrouw) waren net terug van hun vakantie van drie weken in Thailand, Maleisië en Vietnam en kwamen eten (zoals ze altijd doen op vrijdagavond). Leuk bijpraten dus en foto’s kijken.

Ik heb op dit moment drie sollicitaties uitstaan:
- Community Sport & Recreation Programme Coordinator bij Sport Waikato in Taupo;
- Sports Development Advisor bij Sport Wanganui in Wanganui;
- Community Recreation Programmer bij de Wellington City Council in Wellington.

Op de eerste twee kan je uiterlijk t/m 7 juli reageren, op de derde t/m 14 juli.
Hoewel het hier in Papakura nu heel relaxed is voor mij, qua rust en privacy enzo, heb ik besloten om, terwijl ik aan het solliciteren ben, iets anders met mijn tijd te doen. De drie plaatsen waar deze vacatures zijn, zijn allemaal op het noord-eiland; ik wacht tot ik weet of ik bij één of meerdere op gesprek mag komen en zodra dat duidelijk is kan ik een datum prikken om naar het zuid-eiland over te steken. Ik ga lekker rondreizen daar, het is volop winter wat betekent dat er geskied en gesnowboard kan worden en dat ga ik dan ook doen! En het is leuker om te reizen en mensen te ontmoeten dan hier in Papakura niet veel te doen te hebben. Op het noord-eiland is het bovendien nog een maand of twee, drie rottig Nederlandse herfst-achtig weer. Al is er hier wel één skigebied, een kleintje. Maar ik heb hier drie jaar geleden al eens zeven maanden rondgereisd en op het zuid-eiland toen maar drie weken. Genoeg goede redenen dus om daar naartoe te gaan.

Nu ga ik maar eens lekker een zelfgemaakt soepje opwarmen, want het is hier koud en de kachel staat aan! Ik hoop dat jullie genieten van het mooie zomerweer in Nederland, dan zal ik genieten als het hier weer lente wordt in september. :-)

X Anke