Weekje Koh Lanta en naar het noorden

Hoi jullie daar in de vrieskou!

Er staan nu foto’s bij mijn vorige stuk. Ik was de schorpioen in mijn badkamer op Langkawi nog vergeten te melden, maar er staat nu een foto van bij! Hij was wel klein, maar niet heel fijn... Gelukkig was er een dappere jongen die het leuk vond om hem op te pakken en buiten te zetten.

Op de laatste dag van 2008 ging ik snorkelen. Ik verwachtte er veel van want de omgeving hier is een van de beste van Thailand om te snorkelen en duiken. Ik had een tour met een long tail boat geboekt, dat vond ik leuker dan een modern schip met veel meer mensen. Maar met de groep had ik niet zo’n mazzel, behalve mij zat ere en familie van vier oudere Chinezen aan boord, een zwijgzaam jong Zuid-Afrikaans gezin en een zwijgzaam Zweeds stel. Op twee plekken stopten we om te snorkelen, hier sprongen we van de boot af en zwommen we in de buurt van grote rotsen. De vissen waren mooi maar niet zo heel verschillend en bovendien gelokt met bananen. Ze zwommen daardoor wel heel erg dichtbij je, ook soms tegen mijn duikbril aan. Maar er was geen mooi koraal te zien en het bleef bij die ene sort visjes.
Het hoogtepunt van de trip was eigenlijk Marokok Cave, een prachtig natuurverschijnsel. Je zwemt eerst ongeveer 50 meter door een nauwe rotsspleet en dan kom je uit op een klein strandje, maar helemaal omgeven door hoge rotsen, maar niet overdekt. Er groeiden hele grote planten en bomen. Maar… het is piekseizoen dus het was er ongelooflijk druk! Heel veel bootjes en scheepjes hadden er aangelegd en iedereen doet hetzelfde: met een gids die een zaklantaarn vasthoudt zwemmen alle mensen in treintjes naar de ingang van de grot en er doorheen. In de grot is het dus een heen en weer gaan van spartelende mensen, sommigen met een nogal bange blik in hun ogen. En iedereen draagt een zwemvest dus het lijkt net een grote scheepsramp tussen al die boten. Toen we dan de opening in de grot binnen kwamen en weer zand onder onze voeten voelden bleken we daar letterlijk met meer dan honderd mensen te zijn! Het was heel surrealistisch, honderden mensen in felrode vestjes in een kleine maar toverachtige ruimte. En toch vond ik het leuk om gezien te hebben. Lunchen deden we op een mooi strand bij een resort, waar nog veel meer long tail bootjes aanlegden, dus aardig druk.

Terug bij mijn resort, Family op Khong Klong Beach, ging ik bij het groepje zitten dat zich inmiddels gevormd had. Gail (Schots), Alex (Frans), Sarah (Canadees), Esther (Zwitsers). Er zou een bekende Thaise reggae band optreden bij het Funky Fish cafe op Long Beach, waar we door de Boss van Family naartoe gereden zouden worden. Ik had nog geen plannen dus dat was leuk om te horen. Ik had heel vaak een
Thais reggae liedje op de radio gehoord, ook in Maleisie, en dat bleek van deze band te zijn. Het was ook echt een heel leuk feest, de band was goed en de sfeer ook. Op een gegeven moment verrastte de zee een aantal mensen, de vloed kwam op en het water kwam onder het ‘hek’ door gestroomd. Veel mensen laten op oudjaarsnacht een grote oranje lampion op, die zie je overal hoog in de lucht zweven, een prachtig gezicht.
Boss reed ons zoals afgesproken om 2 uur weer terug naar Family. Met Clara (UK) liep ik nog even naar een bar iets verderop (Feeling Bar) want wij hadden zin om nog even door te gaan. Daar draaiden ze lekkere house en ik ontmoette er Dave uit Den Haag, met wie ik de dagen daarna nog best veel tijd heb doorgebracht. We hebben niet veel bijzonders gedaan, nooit echt bij de resorts vandaan geweest zelfs. Maar bij Where Else, het resort waar de Feeling Bar bijhoort en waar Dave met zijn vrienden Sarah en Erik verbleef, hadden ze heel erg goed eten, veel beter dan bij Family, en een pooltafel, en kaarten (shithead) en zwemmen in de zee is natuurlijk ook erg leuk.

Op 5 januari ging ik met een minibusje terug naar Trang. In Trang had ik nog vijf uren de tijd voordat mijn trein naar Bangkok ging vertrekken, maar die heb ik nuttig besteed op internet en met het bijschrijven van een hele week in mijn dagboek. Dit alles in de 'Wunderbar', een bar van een Duits-Thais stel, vlakbij het station. Hier heb ik een paar vluchten geboekt: van Bangkok naar Chiang Rai op 7 januari en van Vientiane naar Kuala Lumpur (KL) op 29 januari. Op die manier kom ik snel en makkelijk dichtbij de grens met Laos. Jaja, even luxe doen van Bangkok naar het noorden! Ook heb ik niet zoveel dagen meer in Thailand dus zit ik liever snel in het noorden. Ik had eerst plannen om van Laos naar Cambodja te reizen en van daaruit terug te vliegen naar KL, maar ik heb het toch maar open gehouden en blijf waarschijnlijk in het noorden van Laos rustig aandoen.

De treinreis van Trang naar Bangkok was erg comfortabel, ik kan het iedereen aanraden om op deze manier te reizen! Zelf had ik nog nooit in een nachttrein gezeten, maar deze was in elk geval erg prettig. Aan beide kanten waren ‘coupé’s’ van 2 stoelen tegenover elkaar, en om een uur of acht kwam er een man langs die de twee stoelen ombouwde tot een bed, en het bed erboven uitklapte. Ook maakte hij de bedden en hing hij gordijntjes op. Dat hield wel in dat je toen niet meer kon zitten op een stoel, maar natuurlijk wel op je bed. Veel mensen hadden zelf al hun eten meegenomen maar bij een station waar we lang stopten liepen ook allemaal verkopers op het perron en zo kocht ik een beetje rijst met een kippenpoot. Ontbijt had ik wel bij me, fruit, en om 9 uur kwam ik na 15 uur treinen redelijk goed uitgeslapen station Hualamphong van Bangkok binnenlopen. Daar stond gelijk al een vrouwtje klaar om in goed Engels aan de 'farang' uit te leggen waar ze heen moesten. Ik wilde voor die ene nacht naar de buurt rond de beruchte backpackers straat Khao San Road, en dat heb ik maar met een taxi gedaan want bus 53 liet een beetje lang op zich wachten. Ik heb hier alleen een beetje in de buurt rondgekeken, een buskaartje naar het vliegveld gekocht, een mooie tempel van binnen bekeken en verder heb ik niet echt veel aspiraties in Bangkok. Khao San Rd was overdag gewoon een straat met talloze winkeltjes en toeristen. Ze verkopen hier wel leuke spullen; tassen, t-shirts, sarongs enzo, maar ik moet nog even verder slepen met mijn baggage dus hou ik me in met kopen. Dat komt in KL waarschijnlijk wel.

Vandaag dan vliegen! Het nieuwe vliegveld Suvarnabhumi is echt heel modern en alles verliep gladjes, op een vertraging van een uur na dan. Nu ben ik in de stad Chiang Rai en zit ik in een mooie kamer met warme douche! Als die werkt zou dat de eerste warme douche zijn sinds ik in Azië ben. Morgen of overmorgen ga ik de grens met Laos over. Moet nog even beslissen of ik hier een dagtocht wil doen door de omgeving.

Wat me verder opvalt in Thailand vergeleken met Maleisie is dat heel veel mensen een klein eigen tempeltje bij hun huis hebben staan, dat heel veel mensen iets met vogeltjes hebben te zien aan het ongelooflijke aantal vogelkooien dat je overal ziet (ik spotte er zelfs eentje hangend aan een verlaten voetbaldoel! Zonder vogeltje, dat wel). Ook dat men hier slechter Engels spreekt dan in Maleisie (en ik dacht dat het daar slecht was) en dat inderdaad heel veel Thais glimlachen.

Volgende keer komt vanuit Laos!

Groetjes en tot later,
X Anke